Dichtbij en ver weg. Opstellen over kunst, filosofie en literatuur.
De essays in Dichtbij en ver weg lijken van alles en nog wat aan te snijden: van een bedrieglijk stuk steen op de maan tot een dramatische scène in bad, van een romantische boswandeling tot Nipplegate, van Goethe tot David Bowie, van de woede van Schopenhauer tot de karper van Apollinaire en van een tekenfilm met louter dieren tot aan de jungle in Suriname en het Rijksmuseum.
Maar hoe verschillend die onderwerpen ook lijken, steeds gaat het om het overbruggen van een afstand: tussen kunst en maatschappij, filosofie en wereld, verleden en toekomst, privacy en openbaarheid.Dichtbij en ver weg is een verzameling goed geschreven opstellen waarin wat ver weg is dichtbij komt en het nabije van op een afstandje wordt bezien. Het boek is tegelijk is een hartstochtelijk pleidooi voor geschiedenis, literatuur en kunst. Lichtvoetig en diepzinnig. De opstellen zijn goed los van elkaar te lezen en bieden een rijke variatie aan onderwerpen. Daarin klinkt echter wel steeds één stem door: die van de essayist.
Martijn Meijer in NRC Handelsblad:
‘Dan volgt een historische schets en via Montesquieu en Diderot komt Doorman uit bij het noordelijk wantrouwen jegens het zuiden dat opspeelde tijdens de Europese crisis, waarbij het nijvere noorden de zuidelijke landen luiheid verweet. Vervolgens doet Doorman het beeld kantelen: ook in landen als Spanje, Griekenland en Italië heb je zo’n soort tegenstelling. ‘Het noorden is overal.’ Dan maakt de auteur nog een laatste draai als hij stelt dat het noorden ‘alleen maar in ons hoofd zit’ om ons ‘in te tomen tegen het ongebreideld drinken, feesten, ouwehoeren, versieren’.
Op deze manier speelt Doorman op lichtvoetige en toch diepzinnige wijze met zijn onderwerp, zonder dat hij per se iets wil betogen. Het is een genot om zulke essays te lezen waar je vaak ook nog van alles uit opsteekt over filosofie, literatuur en kunst.’
De pers over Maarten Doorman:
‘Een essayist die instemming en tegenspraak uitlokt: een betere combinatie bestaat niet.’
NRC Handelsblad
‘Het denkend voortschrijden wordt aanstekelijk verwoord.’
de Volkskrant
‘Er zijn niet veel filosofen in Nederland die goed kunnen schrijven. Maarten Doorman is één van hen.’
Trouw
‘Een filosoof met een aanstekelijke belangstelling voor kunst.’
De Groene Amsterdammer